Beschrijving gemeentelijk monument

Kerkstraat 2 Pastorie

De pastorie ontleent zijn monumentale waarde aan de bijzondere architectuur en de ongeschonden staat waarin het pand zich bevindt. Op maatschappelijk-religieus gebied geeft het de hoge status aan die de pastoor bezat. Historische beschrijving In de 17de eeuw lag de pastorie, in die tijd de Wedem of Weem genoemd, op een andere plaats. Dit weten we uit een verkoopakte uit het jaar 1644, waarin staat dat “pastoryen wedemhoff gelegen aan Wedemse gemeynestraete een nieuwe ende beter bequeemer wedemhoff in behoeff der pastoryen alhier” . Deze oude pastorie aan de Wedemstraat (in 1825 een voetpad vanaf de Peperstraat naar de aansluiting van de Staarterstraat in de Steeg) lag blijkbaar te ver weg van de kerk. Deze werd verkocht en van de opbrengst is het huis gekocht dat lag op de plek van de huidige pastorie. Die woning is omstreeks 1780 gerestaureerd, bij gelegenheid van deze opknapbeurt zal het windvaantje geplaatst zijn met het jaartal 1779. Op 21 december 1839 besloot de gemeenteraad om fl 1500,- als bijdrage te verstrekken voor herbouw van de pastorie. De oude pastorie is afgebroken. Het windvaantje met het jaartal werd geplaatst op de nieuwe pastorie. De gemeenschap leverde hand- en spandiensten. Er is een bouwtekening van deze nieuwbouw bewaard gebleven.  Bij de uitbreiding van de kerk in 1880 werd het kerkhof verplaatst naar de plaats waar het nu ligt. Voorheen lag het rondom de kerk. Er waren twee toegangen naar het kerkhof, één bij de hoofdingang van de kerk en één tussen de pastorie en de kerk. Om deze laatste toegang te realiseren zijn het washuis en de remise voor het bedieningskarretje afgebroken die aan de rechtergevel van de pastorie waren gebouwd. Voor de bezoekers van het kerkhof zijn in deze blinde rechterzijgevel van de pastorie direct achter de poort twee naast elkaar ingemetselde chronogrammen aangebracht. Hierop staat:  “transeVntes Legant et CogItent” en “angVsta porta et arCta VIa DVCIt VItaM”.  De vertaling is als volgt: voorbijgangers lees en onthoud, smal is de poort en nauw de weg die leidt naar het leven. De romeinse cijvers vormen opgeteld het jaartal 1880, het jaar van de ingebruiknamen van het nieuwe kerkhof.  Voor 1929 werd besloten om de pastorie wit te schilderen. Dit is enkele jarwen geleen weer ongedaan gemaakt, tijdens het pastraat van Van der Meijden. Het gehele gebouw werd opgeknapt, waardoor het zijn oude uitstraling terug kreeg. De pastorie is daarmee ongetwijfeld één van de fraaiste gebouwen van Sevenum. Plattegrond en opbouw: Dit statige gebouw is opgetrokken in roodbruine en donkerbruine baksteen, in kruisverband gemetseld.  De voorgevel heeft in de breedte vijf vensterassen. In de middelste as ligt op de begane grond de ingang met een geprofileerde, neoclassisicistische omlijsting, die bereikbaar over een drie treden hoge hardstenen trap. In het dakvlak bevindt zich een dakkapel met hierop een metalen vaantje met inscriptie: IHS en 1779. De pastorie is opgebouwd op een rechthoekig grondplan en heeft twee verdiepingen en zolder. Het pand wordt heeft een zadeldak evenwijdig aan de straat en is gedekt met een antraciet kleurige gebakken pan. Aan beide uiteinden zijn schoorstenen gemetseld.  De voortuin wordt aan beide zijden afgesloten door gemetselde tuinmuren met ezelruggen en van de weg gescheiden door een smeedijzeren spijlenhek. Reden van plaatsing: Het object heeft architectuurhistorische waarde als goed en gaaf voorbeeld van een aanzienlijke dorpswoning en rooms-katholieke pastorie uit 1840 met invloeden van het neoclassicisme die wordt gekenmerkt door een voor die tijd karakteristeik symmetrische opzet. Ook vanweg de baksteenarchitectuur met evenwichtige verhoudingen en het goede materiaalgebruik.  Het object heeft steenbouwkundige waarde als essentieel onderdeel van de oude dorpskern van Sevenum, waarin het pand van bealng is voor het aanzien door zijn verschijningsvorm en omvang en vanwege de ligging direct naast de kerk in de bocht van de Kerkstraat. Ook vanwege de ensembklewaarde in relatie met de omliggende bebouwingen.
Het object heeft cultuurhistorische waarde